غره در دهان گرگ است

علی‌رضا قزوه

آقای پپسی کولا !

کاری کنید که غزه در محاصره کامل است

آقای فانتا !

تو کاری کن

که زمزم الحرمین

کاری نمی کند

اهرام مصر!

خدای معبد آمون!

خوابگزاران اعظم

کاری کنید

که من خواب سه مار سیاه دیده ام

که مغز سیصد و شصت و پنج روز را

در سینی ماه

می بردند بر سر

خواب سیصد و شصت و پنج ستاره خونی

و خواب نیل

که با ساطور

سیصد و شصت و پنج تکه شد

من خواب یوسف را دیدم

در چاه نفت

افتاده بود

و تاجران دلار بر سر چاه

فریاد می زدند:

- هفتاد سنت بالا!

- دو دلار کم!

من خواب ناوها و شمشیرها و باران ها دیده ام

دیدم

که جمال عبدالناصر

با اسب

از دروازه رفح گذشت

و عزالدین قسام

و صلاح الدین

دروازه های غزه را

گشوده بودند

خواب سه مار سیاه

بر شانه های حسنی مبارک و

شاه چموش اردن و امیر پرفسورالریش!

دیدم که پادشاهان عرب

خوراک مغز جوانان غزه را

در سه دیس کنفرانس

به پادشاه کشور یأجوج

تقدیم می کنند

آقای بی بی سی!

گویا نیوز!

بالاترین!

شما کاری کنید!

چرا کسی کاری نمی کند برای غزه

تعبیری برای خواب من زخمی

مارادونای عزیز پرتقالی!

تو کاری کن!

شیخ بدون چشم !

صاحب فتوای زمین نمی چرخد

و عکس حرام...

امیر نفت!

که با برادر ناتنی ات

عربی رقصیدی

یک غلطی کن!

خوانندگان رپ و راگ!

شما کاری کنید!

که غزه در دهان گرگ است

به پاپ ژان پل چندم مربوط نیست

به صاحبان کلیسا نه

به خادم الحرمین

به الازهر

به کبارالعلما

هرگز!

آنان برای فتوا بر علیه نماز

با دست باز

آنان فقط

برای مصرف صابون و ادکلون

مُحرم شدن

و انتخاب حلق و تقصیر

و حرمت صید حرم

آفریده شده اند

آقای اسکولاری!

تو کاری کن!

آقای چلسی!

خانم هالیوود!

شما کاری کنید!

خانم آیشواریا!

عروس آمیتاباجان عزیز!

شما کاری کنید!

و شما

ای اسب های اصیل عرب!

نه از نژاد ذوالجناح اید

نه از نژاد براق

از نژاد اینترنت اید و چت روم و آزمایشگاه

از نژاد یورو و جکوزی

سوارانتان را کشتند

و پادشاهانتان را اخته کردند

مردانگی تان را کشیدند

تا در مسابقات پرش

همچنان سواری بدهید و

رستگار شوید

که شیوخ عرب

بزغاله و وزغ را

بر شما مسلط کرد

با این همه هنوز شما

مردترید از آن سه مار

شما کاری کنید

که سازمان ملل تعطیل است!

پروفسور مؤسس دانشکده ارتباطات دانشگاه امریکن دی.سی واشنگتن تأکید کرد: در طول 30 سال پس از انقلاب، هیچگاه دیپلماسی فعالی مانند وضع فعلی نداشته ایم. ایران امروز در دستور روز دنیا قرار دارد و به صورت یک قدرت منطقه ای جلوه می کند.

به گزارش رجانیوز، پروفسور سید حمید مولانا در گفتگو با برنامه تلویزیونی "سپهر سیاست"، سیاست خارجی جمهوری اسلامی را "نه شرقی، نه غربی" و بر مبنای حفظ منافع ملی و امتی مسلمانان و همدردی و حمایت از کشورهای ستمدیده و مستضعف دانست و افزود: حول و حوش این سیاست، دولت نهم اقدامات مهمی انجام داده است. مسئله انرژی هسته ای بسیار مهم بود و حقوق ما ایرانیان حفظ شد. در مجامع بین المللی نیز حضور داشتیم و سعی کردیم با کشورهای جهان سوم و به ویژه جهان اسلام ارتباط بهتری داشته باشیم.

وی همچنین تأکید کرد: در طول 30 سال پس از انقلاب، هیچگاه دیپلماسی فعالی مانند وضع فعلی نداشته ایم. ایران امروز در دستور روز دنیا قرار دارد و به صورت یک قدرت منطقه ای جلوه می کند.

مشاور رئیس جمهور درخصوص دستاوردهای تقویت دیپلماسی عمومی توسط دولت نهم اظهار داشت: در دنیای اطلاعات و ارتباطات به سر می بریم که مردم با سیاستمداران تماس مستقیم ندارند. بنابراین، رسانه ها و مجامع بین المللی، وسایلی برای رساندن پیام و توجیه سیاست ها است.

وی خاطرنشان کرد: در این مسیر البته ملاقات با سران کشورهای خارجی که دیپلماسی قدیمی است هم ادامه دارد، ولی ما حتی فراسوی سیاست های رسانه ای و دیپلماسی عمومی حرکت کرده و نه تنها از آن رسانه ها و رسانه های خود استفاده می کنیم، بلکه با استفاده از نشست ها و تماس با نخبگان و گروه های مختلف سبک جدیدی از دیپلماسی طی 3.5 سال اخیر توسط احمدی نژاد جلوه پیدا کرده و اکنون حتی مخالفان سیاست های وی نیز اذعان دارند که ایران یک قدرت بزرگ منطقه ای است.

این استاد دانشگاه با تأیید اینکه 2 عنصر اصلی در سیاست خارجی، رسانه و حضور مؤثر رسانه در جامعه بین المللی است، ادامه داد: دکتر احمدی نژاد نه تنها در سازمان ملل حضور یافت، بلکه به دانشگاه کلمبیا نیز رفت و دیدار و تماس با دانشجویان، هواداران صلح، پیشوایان ادیان مختلف و مردم را نیز مورد توجه قرار داد تا در اثر این تماس های چهره به چهره، پیام خود را به دنیا برساند.

وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر بازتعریف ارتباطات دیپلماتیک در قرن جامعه اطلاعاتی اضافه کرد: بازیگران بین المللی مانند شرکتهای فراملیتی و ملتهای مختلف بیش از دولت ها هستند. بنابراین، برعکس دیپلماسی سنتی رایج در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، باید دیپلماسی جدیدی حتی فراتر از دیپلماسی عمومی داشته باشیم.

مولانا درخصوص یکی از گفته های خود با این مضمون که "احمدی نژاد خود یک رسانه است"، توضیح داد: همه، توانایی رسانه شدن را داریم. رسانه دیگر فقط رادیو، تلویزیون، روزنامه و اینترنت نیست، بلکه هر وسیله انتقال پیام اعم از زبان و فرهنگ و... است. اگر کسی بتواند مستقیماً گروه بزرگی را مخاطب قرار دهد و پیام خود را به آنها برساند، آن شخص یا گروه یا سازمان نقش رسانه را دارد. در مقابل، چه بسا رسانه هایی که نمی توانند، پیام را انتقال دهند.

وی با ذکر نمونه ای از این رسانه ها افزود: 3 ماه از محاصره غزه گذشت اما رسانه ها در سطح بین المللی کار رسانه ای در این زمینه انجام نداده اند و فقط در چند روز گذشته مجبور شدند برخی اخبار را پوشش دهند. بنابراین، این دست ماست که خود را به سطح رسانه واقعی رسانیم.

این استاد دانشگاه در پاسخ به سؤالی درباره رابطه این نوع دیپلماسی با قدرت نرم اظهار داشت: قدرت سخت یعنی قدرت نفت، جغرافیایی، آب و هوا، معادن و جمعیت، اما قدرت نرم یعنی اعتقادات، دین، مقاومت و ایستادگی.

وی با تأکید بر اینکه "ما از انقلاب اسلامی ایران قدرت نرم را به ارمغان بردیم"، گفت: حزب، ارتش و چریک هایی نبودند که در انقلاب ما وارد جنگ شوند.

مشاور رئیس جمهور در ادامه تصریح کرد: همان باورهای اعتقادی، امروز نیز فلسطینیان را به مقاومت در برابر بمباران واداشته است. آنها تسلیحات قابل توجهی ندارند اما ایمان دارند و می خواهند کشور خود را نجات دهند. قدرت اول ایمان است و بعد اراده.

وی در پاسخ به سؤال دیگری مبنی بر میزان بهره گیری دولت از ظرفیت های بالقوه و بالفعل قدرت نرم، گفت: در انرژی هسته ای قدرت سخت افزار هم داشتیم و می خواستیم زیرساخت های انرژی را توسعه و ترقی دهیم اما به موازات آن نخواستیم، بمب و تسلیحات اتمی درست کنیم.

این استاد دانشگاه افزود: با هر قدرت سخت، یک قدرت نرم همراه است. قدرت نرم یعنی دانش آن، مثلاً نفت قدرت سخت است اما دانش تصفیه آن قدرت نرم می باشد.

وی با بیان اینکه برنامه هسته ای در حال بالا بردن دانش ماست، اظهار داشت: بنابراین، ما از سوی کسانی که دوست ندارند، به آنجا برسیم، تحت فشار بوده و هستیم.

مولانا تصریح کرد: پویایی و اعتقادات بود که انقلاب را به وجود آورد وگرنه خیلی ها نفت، پول، آب و هواو سرزمین خوب دارند.

وی درخصوص الگوی ارتباطات انسانی در دولت نهم، انجام 50 سفر استانی و دیده شدن تمام استانها، گفت: من هم مانند شما و مردم دیگر راجع به این سفرها خوانده و شنیده بودم اما 3 هفته قبل، از نزدیک با دولت به آذربایجان شرقی رفتم.

مؤسس دانشکده ارتباطات دانشگاه امریکن. دی .سی با جالب توصیف کردن مشاهدات خود در این سفر ادامه داد: چیزهایی دیدم که شما از دور و در تهران نمی توانید، آنها را ببینید. این سفرها بیش از یک سفر معمولی است.

وی با تأکید بر اینکه قضاوتش براساس مبانی علمی و در مقایسه با فعالیت های دولت های قبل است، خاطرنشان کرد: چیزی مشابه این سفرها در غرب وجود ندارد. اوایل قرن نوزدهم که جمعیت امریکا 3 میلیون نفر بود، گاهی در استانها جلساتی داشتیم. در اروپا نیز الآن فقط شورای شهر در شهرها وجود دارد.

مشاور رئیس جمهور اضافه کرد: از زمان قاجار، تمام بوروکراسی اداری در تهران متمرکز شد و دولت های قبلی نتوانستند، آن را بشکنند.

وی با بیان اینکه "احمدی نژاد، مرکزیت قدرت را از تهران به استانهای مختلف برد و به آنها امید مشارکت داد"، افزود: این، دیگر فقط یک تئوری نیست، بلکه تمام بوروکراسی و دیوان سالاری ایران با این سفرها شکسته شده است.

مولانا در ادامه گفت: سابقاً در شهرستانها اجرای مصوبات استانی 2، 3 سال طول می کشید، اما اکنون این زمان 2، 3 ماه شده است که این پیشرفت بزرگی است.

وی با تأکید بر اینکه "ممکن است همه چیز اجرا نشود ولی زمان را به صورت پراکتیکال و عملی جلوی همه مجسم می کند"، اظهار داشت: آنچه برایم خیلی مهم بود، از فرودگاه تبریز تا استادیوم 15 دقیقه بیشتر راه نیست ولی این مسیر 3.5 ساعت طول کشید.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه استقبال کنندگان هم از کسانی نبودند که آنها را به صف کرده باشند تا هورا بکشند. من خودم تبریز به دنیا آمده ام، ترکی حرف می زنم و مردم را می شناسم. در اروپا مقاماتی که سفری می روند، تعداد نیروهای امنیتی بیش از مردم است. اما در تبریز که ما در فرودگاه نشستیم، اصلاً مأمور امنیتی نمی دیدی. در این مسافرت ها شاهد تکوین یک مردمسالاری در سطح مردمی هستیم. هیأت وزیران جلسات استانی دارد اما برعکس آنچه تصور می شود، فقط وزیران در این جلسه حضور ندارند، نماینده رهبری، نمایندگان مجلس، معاونان استاندار، مدیران کل و برخی مدیران بانکها کثرت گرایی جالبی را شکل می دهند.

وی با "بیان اینکه در جلسه هیأت وزیران که شرکت کردم، 6.5 ساعت طول کشید و دکتر احمدی نژاد جلسه را اداره می کرد"، قوه مقننه و مجریه با هم در سطح استانی کار می کنند و در یک نظام، وحدت جامعه و دولت خیلی مهم است.

مولانا تأکید کرد: در ایران سال ها وحدت جامعه و دولت نداشتیم و هرکدام به یک طرف رفته بودند. الآن این وحدت ایجاد شده است. در غرب گاهی "دولت های خوب" داریم اما "جوامع مطلوب" نداریم. در مفهوم امت اسلامی، یک نظام اسلامی می شود و جامعه که خود یک دولت است.

وی با اشاره به اینکه در جریان دگرگونی بین المللی، دیگر دولت ها همه کاره نیستند، بلکه ملتها مؤثرند، گفت: در فاجعه غزه، ملت ها ثقل قدرت هستند. دیپلماسی دولت نهم و خیلی از کشورها هم به سمت ملتهاست که آینده را تعیین خواهند کرد.

مشاور رئیس جمهور در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه "الگوی ارتباطی سفرهای استانی را ترسیم کردید که نتایجی در حوزه داخلی دارد اما این در سیاست خارجی هم تأثیر دارد"، اضافه کرد: امروز سران دولت هایی که فقط با سران دولت های دیگر صحبت می کنند، بازنده هستند. 80 درصد وقت دکتر احمدی نژاد 4.5 روزه به نیویورک با سران دولتها نگذشت، بلکه با ملت ها، نمایندگان افکار عمومی و دانشجویان بود. سال ها در حوزه اروپا و قسمتی از آسیا فعالیت داشتیم، در 3 سال گذشته، دیپلماسی ما فراتر از این 2 قاره رفته و در امریکای لاتین و افریقا نیز فعالیتهای زیادی می کنیم. همین که در امریکا اینقدر محبوب هستیم، حکایت از دیپلماسی فعال ایران دارد.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: بگذارید ساده بگویم. همه وقتی لغت "دموکراسی" می آید، خوششان می آید. خیال می کنند، روش مطلوب است. چرا؟ چون با مردم سرکار دارد. خیلی از کشورها ادعای دموکراسی دارند اما رعایت نمی کنند. در سطح بین المللی، با 200 ملت مختلف سر و کار دارید. دیگر دموکراسی وجود ندارد، چون همه با هم مساوی نیستند.

مولانا دموکراسی احمدی نژاد را متکی بر دموکراسی بین الملل خواند و گفت: این دیگر دولت ها نیستند، بلکه مردم هستند. مسائل سیاسی- نظامی و اقتصادی همیشه از تاریخ باستان تا قرون وسطی بوده است، اما آنچه در روابط بین الملل است، این بود که فرهنگ، دین و خانواده مهم هستند. قبلاً اصلاً اینها مطرح نبود اما الآن هیچ رئیس دولتی نیست که راجع به این مسائل صحبت نکند.

به وی گفته شد، یکی از مفاهیمی که برای اولین بار توسط دکتر احمدی نژاد در جوامع بین المللی مطرح شد، مفهوم عدالتخواهی بود و این استاد دانشگاه ضمن تأیید این مطلب افزود: دانشجویانی که رشته روابط بین الملل را خوانده اند، می دانند که این رشته با یک تاریخ 100 ساله، همیشه با قدرت و امنیت همراه بوده است. موضوع عدالت، هیچ وقت در تئوری ها مطرح نبود، چون می خواستند قدرت و امنیت ایجاد کنند، به عدالت اعتقاد نداشتند.

استاد با سابقه ارتباطات خاطرنشان کرد: باید خوشحال باشیم از اینکه رئیس جمهور ما تنها کسی است که در تاریخ معاصر، مفهوم عدالت را وارد تئوری ها و روابط بین المللی کرده است، اگرچه اکنون فقط درباره آن صحبت می کنیم و ممکن است عملی نباشد اما باید موضوع را در دستور روز قرار داد.

وی درخصوص توجه دولت نهم به کشورهای آسیایی و شرق و میزان تأثیر آن در کاهش وابستگی به غرب تأثیر نیز گفت: از قاجار تا انقلاب اسلامی همیشه اروپا محور بوده است. پاریس، رم، لندن. از انقلاب اسلامی به بعد سعی کردیم، به مسلمانان بپردازیم. به ویژه در مسافرتهای دکتر احمدی نژاد که از حیث دیپلماسی بالاترین ارزش را دارد به قاره های دیگر توجه نشان دادیم. آسیای شرقی اقیانوسیه و آفریقا.

مشاور رئیس جمهور اظهار داشت: این سرمایه بزرگی است که در 4 سال گذشته بدست آوردیم. 4 سال قبل، ایران به طور امروزی مطرح نبود. ایران در ردیف 25 و 26 دستور کار کلینتون در کاخ سفید بود، الآن به ردیف 4 و 5 منتقل شده است.

وی، این تغییر را نتیجه قدرت نرم و قاطعیت بالا دانست و تصریح کرد: امروز به جای متهم در جایگاه مدعی هستیم و به تمدن خود اطمینان داریم و افتخار می کنیم. دیگر قرن نوزدهم نیست، مردم دنیا به ایران نگاه می کنند.

مولانا درخصوص شخص احمدی نژاد هم گفت: البته ما به احمدی نژاد تکیه نداریم، اگر کس دیگری هم این کارها را می کرد، نسبت به او نیز همین نوع نگاه را داشتیم.

وی تأکید کرد: احمدی نژاد قاطعانه جلوی ظلم غرب ایستاده که این قدم بزرگی است. مردم دنیا به ایران محترمانه نگاه می کنند و ایران در دستور روز قرار دارد.

این استاد دانشگاه های امریکا با اشاره به اینکه اوباما 3 هفته دیگر قدرت را در امریکا دست می گیرد، ادامه داد: اوباما بدون شک باید درباره ایران مطالعه کند و تمام اینها نشان نقش مهم ما در جهان است.

وی از انتشار گزارش جالبی در امریکا خبر داد که در آن، از ایران به عنوان یکی از قدرت های بزرگ یاد شده است.

مولانا خاطرنشان کرد: البته این را نمی گویند تا نتیجه بگیرند، ایران ما را تحت فشار قرار داده است، بلکه می گویند این ایران، با ایران 30، 40 و 400 سال قبل فرق دارد.

وی ضمن اظهار امیدواری نسبت به روی کارآمدن اوباما در امریکا درخصوص جلوگیری از گسترده شدن جنایات رژیم صهیونیستی اضافه کرد: مردم امریکا هم امیدوارند. اوباما قول هایی برای "تغییر" داده و انتخاب شده است و اگر این تغییرها را مردم نبینند، اولین نارضایتی ها و عصیان ها از داخل امریکا شکل می گیرد.

این استاد دانشگاه های امریکا، تأکید کرد: بوش، امریکا را به ذلت، بی احترامی و قدرت کم رساند. اوباما باید این استراتژی را عوض کند وگرنه با همان رفتار، پیشرفت زیادی نخواهد کرد. بوش 8 سال فکر کرد، ایران یک مشکل است. امیدوارم اوباما فکر کند، ایران مهم است. همین قدر فرق کافی است که رفتار دیگری با ایران داشته باشد.

وی ارزیابی خود از عملکرد رسانه های غربی در قبال جنایات رژیم صهیونیستی را شرم آور توصیف کرد و گفت: 3 ماه است که غزه در محاصره غذایی و است. اما شبکه های بی.بی.سی، سی.ان.ان، فرانس 24 و... همه سکوت کردند.

مولانا با مقایسه پوشش رسانه ای حمله به دو هتل و یک مرکز یهودی در بمبئی با 179 نفر کشته و کشتار 345 نفر از مردم بی دفاع غزه ظرف کمتر از 24 ساعت گفت: حمله به هتل ها در بمئی کار خیلی بدی بود اما همه تلویزیونها این گزارش را کردند.

وی ادامه داد: از اینجا می فهمیم، رسانه ها به تنهایی عمل نمی کنند، بلکه قدرت های بزرگ سیاسی و اقتصادی که پشت آنها هستند و عمدتاً هم بی طرف نیستند، سیاست هایی دارند و این رسانه ها، چیزهایی را پوشش می دهند که مشتریان را راضی کند و اصحاب رسانه سود زیادی ببرند، لذا دیپلماسی سنتی و جامع باید خیلی قوی باشد و باید خود را از جنبه رسانه ای و معنوی آماده کنیم.

1.      دل تنها عضوی است که با نگاه لمس می شود.

2.      دل تاری است که وقتی بشکند بهتر می نوازد.

3.      خدا را بخوان تا خدا تو را از خواندنی ها قرار دهد.

4.      غرور از فرشته شیطان ، و تواضع از خاک ، انسان می سازد.

5.      گرفتار گناه ، اسیر هر دو عالم است.

6.      حقیقت رنگ کردن مردم عینکی شدن خود است.

7.      زنی که جواهر است از جواهرات برای خویش بت نمی سازد.

8.      چشم دروغگو بیشتر از معمول پلک می زند.

9.      مطالعه یک کتاب تجربه یک زندگیست.

10.  لبخند طاق نصرتی بر دروازه دل است.

11.  کودکان خوبند اگر خلاف کردند بزرگترها را ادب کنید.

12.  رابطه ای که با هوس شروع شود، با تنفر خاتمه می یابد.

13.  چاله شکست پر است از انسان های تندرو.

14.  دوست جدید دنیای جدید است.

15. همه از عشق دم می زنند اما عاشقان در سکوت می میرند.

16.  هر کس در هنگام شکست ها نشکند پیروز است.

17.  همه انسان ها در شهر خیال خویش اسطوره هایی منحصر به فردند.

18.  زندگی ساختنی است نه گذراندنی.

19.  جهان بزرگتر از آن است که با کار تو خراب شود با گناه خود را خراب نکن.

20.  غرور انهدام است مغرور نباش.

21.  ای انسان بمان برای ساختن و نساز برای ماندن.

22.  امروز فرصتی است برای جبران دیروز و ساختن فردا.

23.  ارزانترین و زیباترین آرایش صورت لبخند است.

24.  بقا از آن خداست باور ندارید از گذشتگان بپرسید.

25.  کسی که هدف های بزرگ دارد بزرگ می میرد.

26.  در میدان عشق قاتل و مقتول محبوب یکدیگرند.

نام سیستان و بلوچستان، فقر و محرومیت؛ نبود امنیت، دسیسه های وهابیت، بخشی از تاریخ یک ملت و ... را در ذهن انسان تداعی می کند. دانشگاه سیستان و بلوچستان هم، به تبع آن و به طور معمول، انتخاب آخر هر کنکوری مجاز به انتخاب رشته می باشد(البته به غیر از دانشجویان بومی). به هر تقدیر، 21000 دانشجو از دانشجویان کشور در دانشگاه سیستان و بلوچستان تحصیل می کنند که پس از دانشگاه تهران دومین دانشگاه بزرگ کشور می باشد. آنها وقتی برای ثبت نام به دانشگاه مراجعه کردند بی شک لب از لب گشودند و دهان از تعجب باز کردند. تعجب هم دارد. در دل سرزمینی کویری و بی آب، شاهد دانشگاهی بودند که به گفته ی شاهدان زیباترین دانشگاه کشور است. چمن کاریهای استثنائی، سنگ فرش های وسیع، درختان زیبا، ساختمان های شکیل و نوساز، گلکاریهای فراوان، فضاهای روح نواز و ... . اینها در حالی است که دانشگاه سیستان و بلوچستان 10 سال قبل ، میزبان شرمگینی برای دانشجویانش بوده است. اما گفتنی ها در ظاهر خلاصه نمی شود و پیشرفت های علمی و کیفی این دانشگاه نیز در در نوع خود بی نظیر و در خور ستایش است. امروز دانشگاه سیستان و بلوچستان افتخار زاهدان است و مایه مباهات استان.

اما این دگرگونی و پیشرفت نه خود به خودی بوده است و نه یک معجزه ی آسمانی، بلکه به همت مرد مدیری بوده که مدبر است. این شخص کسی نیست جز دکتر احمد اکبری. او که مرتبه ی علمی اش استاد کاملی است و رشته اش اقتصاد. او که هر میهمان داخلی و خارجی را که به حضورش شرفیاب می شود شرمنده ی اخلاقش می کند. او که تواضعش زبانزد همه ی دانشجویان دانشگاه سیستان و بلوچستان است. او که دکترایش را از آمریکا گرفته، پست های زیادی به او پیشنهاد می شود ولی ترجیح می دهد در دورترین منطقه از پایتخت بماند و بسازد. او را می توان الگوی نمونه ی یک مدیر ایرانی دانست. مدیری که به زیبایی و هنر ایرانی واقف است. مدیری که اخلاق و مرام اسلامی می داند. مدیری که خود را هیچ گاه جدای از بدنه ی دانشجویی نمی داند. مدیری که پاسخگوست. مدیری که نظم دارد. مدیری که به وقت رقت، رقت و به وقت شدت، شدت به خرج می دهد. مدیری که بار سنگین مسئولیت را به خوبی احساس می کند. مدیری که مدیر نیست، یک پدر است، یک الگوست. شاید بتوان او را محبوب ترین رئیس دانشگاه در نزد دانشجویانش دانست. شاید بتوان او را به تمام معنا یک بسیجی نامید که زمان را به زیرکی درک کرده و راه شهداء را در جبهه ی دیگر ادامه می دهد. او به گفتن نحن ابناء الشهداء افتخار می کند و شهداء به داشتن پیروی چون او افتخار. پس مبارک باد بر مردم ایران چنین فرزند برومندی.

حوزه و روحانیت در کشور ما و در مکتب تشیع از جایگاه بالایی برخوردار است. در صده های اخیر، هر وقت مردم از دست ظلم و جور حاکمان فاسدشان به تنگ می آمدند دست به دامان علماء و روحانیون می شدند و تنها گروهی که در برابر ظلم ستمگران موضع گیری می کرده است روحانیون بوده اند. امروز نقش میرزای شیرازی، سید حسن مدرس، کاشانی، حضرت امام خمینی و ... در تاریخ ایران بر کسی پوشیده نیست و همواره از آنها به نیکی یاد می شود.

   قبل از انقلاب و در دوران ستمشاهی پهلوی، حوزه و روحانیت  پویایی و شجاعت خاصی داشته و نسبت به تمام مسائل کشور(چه سیاسی، چه اقتصادی، چه فرهنگی و چه اجتماعی و ...) موضع مشخصی اتخاذ می کرده است. اما امروز شاید بتوان گفت شاهد افول حوزه و حوزویان هستیم. شاید آنها فکر می کنند با بوجود آمدن انقلاب و تشکیل حکومت اسلامی دیگر از آنان سلب مسئولیت شده ا ست. متأسفانه امروز جامعه ی ما در بعضی از زمینه ها به سمت بحران پیش می رود که بحث ازدواج جوانان و سختی های آن،  بحث رشوه گیری و انواع و اقسام فسادهای اقتصادی و اداری، بحث فقر و فحشاء در جامعه و ... نمونه های از آن هستند. بر یک حوزه ی پویا لازم است طبق اصول شیعه که همراهی با زمان است، برای مسائل امروز نیز برنامه و راهکار ارائه دهد و در مقابل فاصله گرفتن جامعه و دست اندرکاران آن از مبانی اسلام و انقلاب موضع محکم و مشخصی داشته باشد.

ابهت تو نماد عظمت مردم سورک بوده است. کوچک تر که بودیم، وقتی پس از چند هفته دوری از خانواده از کوههای هفتهر می گذشتیم رخ نمایی تو موجی از شور و شعف و احساس غرور در دلهایمان ایجاد می کرد. زیبایی و صلابت و آغوش بازت همیشه انرژی مثبتی به ما می داد. گاه گاهی با پاهای کوچکمان از دامانت به گردنت می رفتیم، تو را قلقلک می دادیم و‏ آخر سر به قله ی 2525 متری ات می رسیدیم و چه شکوهی دارد اینجا. دنیای ما (سورک ما ) از اینجا چه کوچک است. آنجا باتلاق، آنجا کایون، آنجا مزرا،آنجا ابراهیم سوخته، آنجا تتکین، آنجا چنگالی، آمجا مزرعه ی آخوند، آنجا سورک بالا، آنجا آنجا. این بزرگی تو بود که همه چیز در برابرش کوچک می نمود. هوا کمی سرد است، نسیمی می وزد، خسته ام، اما هنوز آنقدر انرژی دارم که تاجی بر سرت بگذارم. سنگچینی می سازم تا وقتی از آن دوردست ها تماشایش می کنم خاطره ی با تو بودن را برایم متجلی سازد. و پاره های سنگ را سرازیر می کنم، روان می شوند چون رود، بر دامنت می نشینند، تو باز قلقلک می خوری و می خندی. صدای خنده هایت هنوز در گوشم هست. چه روزهایی بود. من ماندم و تو ماندی و خاطرات ماند، اما عمر من و تو رفت. راستی سخاوت تابستانی ات چه ترش و ملاس بود. انجیر ها را می گویم. به حق که ما را شرمنده ی میزبانی ات می کردی. البته ما هم میهمان های بدی نبودیم. دامانت را پاکیزه نگاه می داشتیم و به تو عشق می ورزیدیم.

  اما امروز من از تو گله دارم. شاکی هستم. جواب از تو نمی خواهم، هیچ جوابی مرا قانع نمی کند. تابستان سیاه 87 را می گویم. محسن کوچکمان را از ما گرفتی، یادت باشد. او فقط 6 سال داشت و نه بیشتر. بأی ذنب قتلت، سنگدل. گفتن این واژه برایم سخت است، جز مهربانی از تو ندیده بودم، اما چه کنم که دل پُری دارم. می خواهی دلیل بیاوری. خسته ای، بی رمقی، تنهایی، کسی تو به این بزرگی را نمی دید و می خواستی خودنمایی کنی، دلت از دیگران سورک پر بود. اما اینها هیچ کدام توجیه آن طفل معصوم را نمی کند. دیگر با چه روئی می خواهی به سورک بنگری؟ اولین جائی که به چشمت خواهد خورد گلزار شهداست. نمی دانم. شاید هم من اشتباه می کنم و تو سخت تر از این حرف هایی. آخر تو از سنگی و من از خاک. خاک نرم است، کوچک است، متواضع است، ضربه پذیر است، اما تو سنگی، زمختی، فقط بلدی بشکنی و این بار هم شیشه ی عمر محسن را.

•       نورث و نهادها

نهادها چارچوبی را که در آن انسانها به تعامل می پردازند، فراهم می کنند. آنها روابط همکاری و رقابتی ایجاد می کنند که تشکیل دهنده ی جامعه و به طور خیلی خاص، نظم اقتصادی است.

نهادها مجموعه ای از قوانین، روشهای اطاعت، و هنجارهای رفتاری معنوی و اخلاقی تدوین شده هستند که در راستای بیشینه سازی ثروت یا مطلوبیت آمران(فرمانروایان) به محدودسازی رفتار افراد می پردازند. وجه تمایز بین نمایندگان و آمران، کلید توضیحی این الگوست. نمایندگان برای آمران کار می کنند. (کارمند = نماینده ، مصرف کنندگان = آمر)

        محدودیت های نهادی؛ هنجارهای رفتاری اخلاقی و معنوی، جزء اصلی محدودیتهای تشکیل دهنده ی نهادها هستند و از ساخت های واقعیت (ایدئولوژی) که افراد در مبارزه با محیط خود بسط می دهند، ریشه می گیرند. ایدئولوژی مانند اخلاقیات نیست، زیرا هم شامل یک شیوه ی جامع ادراک جهان می شود، و هم در جهت حداقل سازی هزینه های اطاعت عمل می کند.(هزینه های اطاعت عبارت است از هزینه های کشف موارد تخطی از توافقهای قراردادی و هزینه های اجرای جرائم). در هر حال، ایدئولوژی شامل قضاوت درباره ی عادلانه یا منصفانه بودن نهادها به ویژه شرایط مبادله می شود.

•      ثبات نهادها؛ ترکیب قوانین اساسی و اصول رفتاری اخلاقی و معنوی مربوطه، زیر بنای ثبات نهادها است و تغییر پذیری آنها را کند می کند.

             نهادها قوانین بازی در جامعه اند، یا به عبارتی سنجیده تر قیودی هستند وضع شده از جانب نوع بشر که روابط متقابل انسان ها با یکدیگر را شکل می دهند. در نتیجه نهادها سبب ساختار مند شدن انگیزه های نهفته در مبادلات بشری می شوند. چه این مبادلات سیاسی باشند، چه اقتصادی و چه اجتماعی.

وبلن نهاد را اینگونه تعریف می کند : ((عادت های ایجادشده در ذهن هستند که بین عموم مردم مشترکند.))

نهادها هم ممکن است خلق شوند، همچون قانون اساسی، و هم ممکن است به آرامی و به مرور زمان شکل گیرند و متحول شوند، همچون حقوق عرفی.

           نهادها کاملاً به قواعد بازی در یک ورزش رقابتی تیمی شباهت دارند.

         نهادها از طریق تاثیر گذاردن بر هزینه های مبادله و تولید، عملکرد اقتصادها را تحت تاثیر قرار می دهند.

•   نقش عمده نهادها در جامعه این است که از طریق تأسیس یک ساختار با ثبات (اما نه لزوما کارا) برای کنش های متقابل انسانی، عدم اطمینان را کاهش دهند. اما ثبات نهادها به هیچ وجه به معنای انکار این نیست که نهادها در حال تغییرند . آداب و رسوم، اصول و قواعد سلوک، هنجارهای رفتاری، مجموعه ی قوانین مصوب، قوانین عرفی و قراردادهای فرعی، همگی در حال تغییر تدریجی اند و بنابراین به طور مداوم انتنخابهای قابل دسترس را تغییر می دهند.

•   فرق نهادها و سازمانها؛ سازمانها شامل هیئت های سیاسی ( احزاب سیاسی، مجلس سنا، انجمن شهر، هیئت های نظارتی)، هیئت های اقتصادی( بنگاهها، اتحادیه های تجاری، مزارع خانوادگی ، تعاونی ها )، هیئت های اجتماعی ( کلیساها، باشگاهها، موسسات ورزشی ) و هیئت های آموزشی ( مدارس، دانشگاهها، مراکز آموزش حرفه ای ) هستند. سازمانها متشکل از گروهی از افرادند که نیتی مشترک برای دستیابی به اهداف مورد نظر، آنها را گرد هم آورده است. نهادها قوانین بنیانی بازی اند و سازمانها ( و کار آفرینانشان) به عنوان عوامل تغییرات نهادی ایفای نقش می کنند .

•   وظایف نهادها: لین و نوجنت (1995) دو وظیفه ی اساسی برای نهادها ذکر می کنند، اقتصادی کردن و توزیع مجدد. اقتصادی کردن به کاهش هزینه های معاملاتی توسط نهادها اشاره دارد. وظیفه ی دیگر نهادها، توزیع مجدد، بیشتر به عدالت توجه دارد تا به کارائی.

•   تغییرات اساسی قیمت های نسبی مهمترین منشأ دگرگونی نهادهاست. تغییرات قیمت های نسبی، انگیزه های افراد در کنش های متقابل انسانی را دگرگون می کند. تنها منبع دیگر این نوع تغییرات، تغییر سلیقه هاست.

•   تعادل نهادی وضعیتی است که اگر توان چانه زنی طرفین و قرار و مدارهای مربوط به قرارداد را که کل مبادله ی اقتصادی را می سازند مفروض انگاریم، آنگاه هیچ یک از طرفین تخصیص منابع را به منظور تجدید ساختار توافق ها مقرون به صرفه نیابد. چنین وضعیتی بدان معنی نیست که همگان از قراردادها و قوانین موجود راضی اند، بلکه فقط مبین آن است که (برآیند) منافع و هزینه های نسبی تغییر بازی بین طرفین قرارداد به نحوی است که این تغییر، مقرون به صرفه نخواهد بود.

•       جنگها، انقلاب ها، فتوحات و بلایای طبیعی منشأ تغییرات نهادی گسسته اند.