بی بندوباری سیاسی فراتر از بی بند و باری فرهنگی

بی بندوباری سیاسی فراتر از بی بند و باری فرهنگی

موهاش رو ببین مدل غربی زده، اون خانم رو نگاه چه مانتوی تنگ و زننده ای پوشیده، هی پسر این آهنگ های مبتذل رو گوش نکن، خانم چارقدت رو بکش جلو، آقا جون این آرمی که روی پیرهنته آرم فلان گروهه، خانم دختر اومدی بیرون آرایش کردی برای کی؟ یعنی که چی؟ داداش جون متلک ننداز جامعه رو به گند کشیدی و ... اینها بخشی از دغدغه های یک جامعه است که بی بند و باری فرهنگی دارد، اما همه ی ماجرا نیست. اصلا بی بند و باری یعنی چه؟ یعنی بی خیال هنجارهای جامعه، بی خیال دین و حد و مرزهایش، بی خیال مصالح جامعه، بی خیال هر کسی غیر از خودم، بی خیال چارچوب و قانون، بی خیال بی خیال. اما این همیشه ظاهر است که میشه بهش توپید و باطن همیشه فراریه.

امروز ما هم توی کشورمون مثلا دو تا حزب داریم؛ چپ و راست، اصلاح طلب و اصولگرا، غربی و شرقی، کشک و بادمجان. اینها برعکس اون دختر و پسری هستند که ظاهرشون خرابه. اینها فقط ظاهر دارند و باطنشون خرابه. باطنشون داره جامعه رو به قهقرا می بره. منابع مردم و به طور اخص مردم محرومه که میاد توی این حزب ها و هیچی از توش بیرون نمیاد، جز تخریب یکدیگر، جز ایجاد حس ناامیدی و یأس د ر کشور، جز به تعویق انداختن پروژه ها، جز دروغ پردازی ها و ریاکاریها. اصلا دروغ پردازی ها و ریاکاری که اینقدر توی جامعه شایع شده رو همین ها به مردم دیکته می کنند. هیچ چارچوبی نمی شناسند و در قالب هیچ ساختاری با هم تعامل ندارند. اهداف مشترک رو فدای خرده اختلاف ها می کنند و توسعه رو دور از دسترس نگه داشته اند.

یک فضای باز سیاسی توی کشور ایجاد شده ولی انگار جنبه اش رو ندارند. امروز توی این کشور هیچ کس حرف هیچ کس دیگر رو قبول نداره. هنوز 18 سالش تموم نشده ، هنوز دو تا کتاب غیر درسی نخونده، که یه پا میشه شریعتی، میشه مصدق، میشه روشنفکر. از فحش دادن به رهبر و رئیس جمهور شروع می کنه تا مرجع تقلید و امام جمعه و استادش توی کلاس. بعدش هم میاد میگه کو آزادی سیاسی. مثل اون یارو که رفته بود توی جنگل می گفت که این درختها نمی ذارن من جنگل رو ببینم!

حزب باید یه میثاق نامه داشته باشه که اهدافش مشخص باشه، باید حد و مرزهایش روشن باشه، باید آدم هاش موجه باشند، باید رفع مشکلات مردم و جامعه و ایجاد راهکار برای حل اونها دغدغه ی اصلی اش باشه. باید سیاستمدار، اقتصاددان، جامعه شناس، روانشناس و انواع و اقسام متخصص ها رو داشته باشه، باید از دل مردم باشد. یکی که می خواد بالا بیاد باید از دل حزب پله پله بالا بیاد و شایستگی هاش رو توی حزب نشون بده. حزب باید توی زمینه های مختلف طرح و برنامه بدهد و به جای اینکه آدم های دو حزب بجنگند، برنامه های دو حزب باید با هم رقابت کند و برنامه ی بهتر پیروز شود. بعد از انتخابات حزبی که رأی نمی آورد باید به انتخاب جامعه اش احترام بگذارد و حزب پیروز را برای رسیدن به اهداف مشترک همراهی کند و با انتقاد هایش درصد خطا ها را کاهش دهد.

من که امروز توی حزب ها این چیز ها رو نمی بینم، شما اگر دیدید به ما هم نشون بدید. به نظر بنده امروز بی بندوباری سیاسی در کشور از بی بندوباری فرهنگی بیشتر است و صدمات سنگین تری به جامعه وارد می کند. ما تا نپذیریم که در زمینه های مختلف مشکلات فرهنگی عدیده ای داریم برای رفع آنها کاری نخواهیم کرد و کماکان مشکل به قوت خود باقی خواهد بود.

محمود ملکی سورکی ::: چهارشنبه 87/11/2::: ساعت 2:54 عصر

نظرات دیگران: نظر

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

اول تنبیه متجاوز بعد آتش بس!
درباره ی مراسم نخل برداری (به نقل از وبلاگ سپندارمد)
سورک من؛ به تو پناه می برم.
به زودی سورک شاهد مراسم نخل برداری خواهد بود
سورک به کارگاه بزرگ سازندگی تبدیل شده است
غلط میکنی قانون را قبول نداری قانون تو را قبول ندارد
امامزادگان عشق
سورک را بهتر بشناسیم
[عناوین آرشیوشده]

>> بازدیدهای وبلاگ <<

بازدید امروز: 10

بازدید دیروز: 203

کل بازدید :291927

>>اوقات شرعی <<

اوقات شرعی

>> درباره خودم <<