دکتر احمد اکبری ؛ الگوی مدیریت ایرانی

دکتر احمد اکبری ؛ الگوی مدیریت ایرانی

نام سیستان و بلوچستان، فقر و محرومیت؛ نبود امنیت، دسیسه های وهابیت، بخشی از تاریخ یک ملت و ... را در ذهن انسان تداعی می کند. دانشگاه سیستان و بلوچستان هم، به تبع آن و به طور معمول، انتخاب آخر هر کنکوری مجاز به انتخاب رشته می باشد(البته به غیر از دانشجویان بومی). به هر تقدیر، 21000 دانشجو از دانشجویان کشور در دانشگاه سیستان و بلوچستان تحصیل می کنند که پس از دانشگاه تهران دومین دانشگاه بزرگ کشور می باشد. آنها وقتی برای ثبت نام به دانشگاه مراجعه کردند بی شک لب از لب گشودند و دهان از تعجب باز کردند. تعجب هم دارد. در دل سرزمینی کویری و بی آب، شاهد دانشگاهی بودند که به گفته ی شاهدان زیباترین دانشگاه کشور است. چمن کاریهای استثنائی، سنگ فرش های وسیع، درختان زیبا، ساختمان های شکیل و نوساز، گلکاریهای فراوان، فضاهای روح نواز و ... . اینها در حالی است که دانشگاه سیستان و بلوچستان 10 سال قبل ، میزبان شرمگینی برای دانشجویانش بوده است. اما گفتنی ها در ظاهر خلاصه نمی شود و پیشرفت های علمی و کیفی این دانشگاه نیز در در نوع خود بی نظیر و در خور ستایش است. امروز دانشگاه سیستان و بلوچستان افتخار زاهدان است و مایه مباهات استان.

اما این دگرگونی و پیشرفت نه خود به خودی بوده است و نه یک معجزه ی آسمانی، بلکه به همت مرد مدیری بوده که مدبر است. این شخص کسی نیست جز دکتر احمد اکبری. او که مرتبه ی علمی اش استاد کاملی است و رشته اش اقتصاد. او که هر میهمان داخلی و خارجی را که به حضورش شرفیاب می شود شرمنده ی اخلاقش می کند. او که تواضعش زبانزد همه ی دانشجویان دانشگاه سیستان و بلوچستان است. او که دکترایش را از آمریکا گرفته، پست های زیادی به او پیشنهاد می شود ولی ترجیح می دهد در دورترین منطقه از پایتخت بماند و بسازد. او را می توان الگوی نمونه ی یک مدیر ایرانی دانست. مدیری که به زیبایی و هنر ایرانی واقف است. مدیری که اخلاق و مرام اسلامی می داند. مدیری که خود را هیچ گاه جدای از بدنه ی دانشجویی نمی داند. مدیری که پاسخگوست. مدیری که نظم دارد. مدیری که به وقت رقت، رقت و به وقت شدت، شدت به خرج می دهد. مدیری که بار سنگین مسئولیت را به خوبی احساس می کند. مدیری که مدیر نیست، یک پدر است، یک الگوست. شاید بتوان او را محبوب ترین رئیس دانشگاه در نزد دانشجویانش دانست. شاید بتوان او را به تمام معنا یک بسیجی نامید که زمان را به زیرکی درک کرده و راه شهداء را در جبهه ی دیگر ادامه می دهد. او به گفتن نحن ابناء الشهداء افتخار می کند و شهداء به داشتن پیروی چون او افتخار. پس مبارک باد بر مردم ایران چنین فرزند برومندی.