حرفهای ما هنوز                

ناتمام ...

تا نگاه می کنی:

         وقت رفتن است

باز هم همان حکایت

همیشگی !

پیش از ان که باخبر

شوی

لحظه ی عزیمت تو

ناگزیر

می شود

ای ... 

ناگهان

        چقدر زود

                     دیر می شود !

                                                                                 زنده یاد قیصر امین پور

ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما                           اب روی خوبی از چاه زنخدان شما

کی دهد دست این غرض یا رب که همدستان شوند           خاطر مجموع ما زلف پریشان شما

عزم دیدار تو دارد جان بر لب امده                                   باز گردد یا براید چیست فرمان شما

دور دار از خاک و خون دامن چو بر ما بگذری                      کاندر این ره کشته بسیارند قربان شما

دل خرابی می کند دلدار را اگه کنید                                زینهار ای دوستان جان من و جان شما

کس بدور نر گست طرفی نبست از عافیت                       به که نفروشند مستوری بمستان شما

بخت خواب الود ما بیدار خواهد شد مگر                           زانکه زد بر دیده اب روی رخشان شما

با صبا همراه بفرست از رخت گلدسته ای                        بو که بویی بشنویم از خاک بستان شما

عمرتان باد و مراد ای ساقیان بزم جم                             گر چه جام ما نشد پر می به دوران شما

میکند حافظ دعایی بشنو امینی بگو                                روزی ما باد لعل شکر افشان شما

ای صبا با ساکنان شهر یزد از ما بگو                              کای سر ناحق شناسان گوی چوگان شما

گر چه دوریم از بساط قرب همت دور نیست                    بنده ی شاه شماییم و ثنا خان شما

ای شهنشاه بلند اختر خدا را همتی                             تا ببو سم همچو گردون خاک ایوان شما

خدایا؛

آنان که همه چیز دارند، مگر تو را

به سخره می گیرند،

آنان را که هیچ ندارند، مگر تو را

انقلاب اسلامی ایران در تاریخ بیست و دوم بهمن سال 1357 بوقوع پیوست ، اما این تنها آغاز راه انقلاب بود و نطفه ای که سابقآ شکل گرفته بود به ثمر نشست . نوزاد انقلاب در دامن جنگ و زیر شدیدترین فشارها و سختی ها بزرگ شد و امروز به دست ما رسیده است . از گذشته تا به امروز هزینه و بار این انقلاب بر دوش ما نسل سومی ها بوده و هست .ماهایی که متولدین سال های 58 تا 64 هستیم . موج بحران تا پایان همراه ما خواهد بود . وقت کنکور هزینه پرداخت کردیم . وقت ازدواج که تقریبآ همین حالا ها هست باید هزینه بپردازیم . برای تهیه ی مسکن ،  صبر کنید تا 2-3 سال دیگر و خودتان را آماده کنید برای بحران در بخش مسکن . برای کار ، به همین ترتیب و ... . از همین الان میشه پیش بینی کرد که 30 الی 35 سال دیگه که بازنشستگان تعدادشون خیلی زیاد میشه حقوق باز نشستگی کاهش پیدا خواهد کرد و ... 

البته ما کار پدران و ماردرانمون رو تأیید می کنیم و خودمون رو آماده ی هر نوع ایثار و پرداخت هر نوع هزینه ای می دونیم . فقط خدا کنه بزرگتر ها این واقعیت ها رو انکار نکنند و کمی با ما مهربان تر باشند و ما را جدای از انقلاب ندونند .

ما جوانان امروز و پس از 30 سال از انقلاب ، خودمون رو فرزندان واقعی شهدا می دونیم و فریاد میزنیم (نحن ابناء الشهداء ) فریاد امروز ما فریاد امام ، رهبر ، سید حسن نصر الله و فریاد سایر آزادگان است ، فریاد (لبیک یا حسین) ... 

تو که یک گوشه ی چشمت غم عالم ببرد           

                                      حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد

دانشگاه سیستان و بلوچستان معمولآ انتخاب اخر هر کنکوریه ولی جالبه که بدونین این دانشگاه با 21000 دانشجو بعد از دانشگاه تهران بزرگترین دانشگاه کشوره(از نظر تعداد دانشجو). اگه نگیم زیباترین دانشگاه کشوره لااقل جزء سه دانشگاه زیبای کشوره که سطح امکاناتش هم از خیلی از دانشگاه های کشور بهتره (شاید جزء ده دانشگاه برتر کشور باشه).

دوری راه ـ مشکل امنیتی استان و دید بد جامعه نسبت به این استان باعث شده که همیشه در رده ی اخر انتخاب باشه . پروفسور اکبری {رئیس دانشگاه که دکترای اقتصادش رو از امریکا گرفته و مدتی رو در شیکاگو گذرونده اعتقاد داره که امنیت زاهدان به مراتب از امنیت شیکاگوی امریکا بهتره .به جرأت میشه گفت ساخت و سازهای ضربتی 3-2 ساله ی اخیر در این دانشگاه به هر ایرانی احساس غرور میده . عکس های زیر رو ببینید شاید کمی نظرتون درباره ی دانشگاه و سیستان و بلوچستان عوض شد . 

گلی خوشبوی در حمام روزی

                                       رسید از دست محبوبی به دستم

بدو گفتم که مشکی یا عبیری

                                       که از بوی دلاویز تو مستم

بگفتا من گلی ناچیز بودم

                                       و لیکن مدتی با گل نشستم

کمال همنشین در من اثر کرد

                                       وگر نه من همان خاکم که هستم

به نظر من یکی از مشکلات اساسی و پایه ای در مسیر توسعه ی کشور مشکلات فرهنگی موجود است . ما چون کشوری با سابقه ی چندین هزار ساله و فرهنگ و تمدن درخشان تاریخی هستیم ، ترجیح می دهیم از واقعیات امروز جامعه و فرهنگ عمومی مان چشم بپوشیم و نگاه از گذشته بر نداریم . اما واقعیت چیست . متاسفانه دروغ و ریا از مشخصه های بارز امروز ما شده است . اولین دغدغه ی دانشجویان ما نه حل مسایل کشور و جهان اسلام ، بلکه غذای سلف است .آنقدر که در دانشگاه ها به کیفیت غذای سلف اعتراض می شود به ناهنجاری های اجتماعی ، بی عدالتی ها ، ضعف های نظام آموزشی و ... اعتراض نمی شود .

در شهرهای ما پل هوایی ساخته می شود ولی ترجیح می دهیم با پذیرش ریسک و ایجاد ترافیک از وسط خیابان عبور کنیم .رانندگان ما با رسیدن به خط عابر پیاده پا را روی پدال گاز فشار می دهند در حالی که این خط کشی برای حفظ حقوق عابر پیاده است . گسترش کارت های الکترونیکی و اعتباری در بانک ها و مغازه ها نیاز به استقبال عمومی و تقاضا از جانب مردم دارد و تا این تقاضا بوجود نیاید فروشگاه خود را مکلف به تهیه ی دستگاه الکترونیکی لازم نمی داند ،ولی ما فرهنگ چانه زنی را داریم و ترجیح می دهیم از کارت اعتباری استفاده نکنیم .

اگر خوب به اطرافتان و مشکلات جامعه نگاه کنید رد پای مسایل فرهنگی را در جای جای جامعه خواهید دید .البته دولت و صدا و سیما در این راستا وظیفه ی سنگینی بر عهده دارند ،ولی تا جامعه اولآ این را نپذیرد که مشکل فرهنگی دارد و ثانیآ اراده ی عمومی را برای اصلاح و تغییر نداشته باشد ،کار به جایی نخواهیم برد .

خدایا : من در کلبه ی فقیرانه ی خود چیزی دارم که تو در عرش کبریایی خود نداری ؛

من چون تویی دارم و تو چون خودی نداری .

امام زین العابدین(ع)